Op mijn dooie gemak

Het stond al geruime tijd op de wensenlijst van Bewonersoverleg Nijverheid (BON), Gemeente Hengelo: opknappen van de bekladde stroom stations in de buurt!

Nu is het zover; de eerste zeven graffiti schilderingen zijn een feit! In opdracht van de BON breng ik kleurige bloemen aan, veelal op een gele achtergrond. Na al die jaren van stroomhuisjes opknappen is het enigszins een routineklus. Waarbij ik aan het begin van de werkdag, tegen beter weten in, denk op mijn gemak mijn werk te kunnen doen. Dat loopt in de praktijk anders. Bij elke kast krijg ik van omwonenden en passanten te horen: “Ben je vrij in hetgeen je mag maken?” en “Is dat in opdracht van de gemeente?” als ook “nu maar hopen dat ze er van afblijven“. Ook een veelgehoorde: “Doe je dat uit jezelf of heb je toestemming ?”.

Vaak resulteert het in een praatje. Waarbij ik de vragen zo goed als mogelijk beantwoord: Ik werk hier in opdracht van de BON. De gemeente is geen eigenaar van de kasten, dat zijn de nutsbedrijven. De opdrachtgever kiest het thema, in dit geval bloemen. Ik ben vrij in keuze van bloemen en kleuren. Ik werk dus in opdracht. Als ik geen toestemming zou hebben zou ik hier niet overdag met een bedrijfsauto staan. En als mijn werk klaar is komt er een coating overheen dat bescherming bied tegen bekladding.

Steevaste reacties: “ik wordt hier zo blij van, het is zo vrolijk” en “dat fleurt de boel op” als ook “ik hoopte al dat je deze kast ook zou doen”. Op de vele vragen of ik een specifieke kast of station ook onder handen neem verwijs ik door naar de BON: “gewoon een mailtje sturen, de bestuursleden aanspreken of bellen, zij inventariseren en wie weet wordt uw kast of station in een volgende ronde opgeknapt “.

Vervolgens kwijt ik mij weer aan mijn taak, ondertussen genietend van de complimenten en de koude cola die een tevreden omwonende mij geeft. De voorzitter van de BON komt aanwaaien om zijn tevredenheid te uiten. En hij meld dat de positieve reacties ook de BON hebben bereikt, er zelfs al buurtbewoners zijn die aanvragen doen voor kasten.

Er worden door een aardige vrijwilliger van de BON foto’s geschoten “voor de publiciteit, facebook enzo”. Of ik even “zo en zo” wil poseren. Foto verzoekjes zijn er sowieso ook veelvuldig. “Voor de buurtapp”, “voor de familie “, “voor onze straat” enzovoort. Ik zal het hier maar bij laten. Want er zijn mensen die mij en passant hele privé verhalen vertellen, bij mij leeglopen over politiek, ziekte, voetbal, familie, de onvrede over van alles en wat al niet meer. En ik dacht aan het begin van de dag lekker ongestoord en op mijn dooie gemak wat kastjes te pimpen.